op deze
pagina:
• geld
• inkomen
• recht op
inkomen
• eigendom
• werk
• bezigheid
• maatregelen

"Werkgelegenheid" is echter een non-issue.

Niet 'werkgelegenheid' is belangrijk,
geld hebben is prioriteit

Iedereen weet dat, maar niet iedereen geeft dat even graag toe. We moeten echter toch even durven dóórdenken.

Niemand betaalt voor de zuivere lucht die hij moet inademen om te leven...
Dus: niet alles is verhandelbaar, en niet alles heeft een eigenaar.

Nu is alles "verdeeld", ook bij ons. Ten onrechte, maar de 'moderne' hebzuchtigen willen dat zo. Wij worden geboren in een structuur waarmee we willens nillens moeten leven. Het gevolg is dat sommige mensen niets krijgen van de koek, en dat zij hun lichaam, hun ziel, hun kinderen, hun handenarbeid of hun aandacht en tijd moeten 'verhuren' om een sommetje geld te verwerven waar zij normaal gezien gratis recht op hebben: de vruchten der aarde zijn er immers voor iedereen, nu, en ook voor alle toekomstige generaties.

Ook geld hoort daarbij. Ook jij hebt gratis recht op geld.

Recht op geld is een fundamenteel mensenrecht
in elke maatschappij waarin natuurlijk leven (zonder eigendoms-claims, zonder andere persoonlijke bezittingen dan diegene die je met je handen kan vasthouden) niet meer mogelijk is.

bvb: De paus lachtte met haar toen hij aan de Heilige Kira 500 jaar geleden op haar verzoek en smeekbede het recht toekende om haar hele leven lang 'geen persoonlijke bezittingen' te moeten hebben, om in armoede te mogen leven, vrij van aardse bezittingen... Wist Hij veel dat alléén daardoor de meest fundamentele mystieke ervaringen kunnen worden bereikt? Maar de meesten van ons hebben niet de ambitie om op die manier heilig te worden :-)

Aan geld komen zonder te werken kan iedereen echter niet zomaar. Rijkdom is nooit rechtvaardig verdeeld.

Om niet te moeten gaan werken, moet je bvb opbrengsten hebben uit kapitalen (geld maakt geld), of inkomsten uit onroerende goederen (verhuur van...), of gewoon rijk zijn geboren en rentenieren,...

Dat zijn blijkbaar door onze samenleving getolereerde manieren om aan geld te komen. Niemand vraagt zich daarbij af of dat ook ethisch of moreel wel aanvaardbaar is. Diegenen die er hun voordeel mee doen, praten er niet over en hebben de macht en de middelen om die vraag stil te houden, en diegenen die de macht en de middelen niet hebben, worden in onwetendheid gelaten. Maar:

Je hebt recht op geld in een maatschappij waar alles om geld draait, als je niet kunt leven zónder.

Stel je voor: iedereen heeft in elke maatschappij het recht om zonder geld goed en gelukkig te leven (...raar maar waar!). Als de overheid in een samenleving dat niet toelaat of niet mogelijk maakt, of daarvoor niet de noodzakelijke levenswoorwaarden creëert, dan tolereert zij (of in het ergste geval: moedigt ze zelfs aan) een vorm van onderdrukking en slavernij die regelrecht armoede en onheil brengt. Het is goed om u dit ten gronde te realizeren.
Macaber detail: precies die 'kennis' zet de rijken en hebzuchtigen ertoe aan om nóg méér voor zichzelf op te eisen...

vele burgers willen graag gaan werken
Maar: er is geen werk voor iedereen, nog afgezien van het feit dat ook niet iedereen in staat is om te gaan werken (kinderen, ouderen, zieken, gehandicapten, ...)

1. werktijd
Reeds in het begin van de 19e eeuw merkte een filosoof op dat de industriele revolutie zou leiden naar bijna een aards paradijs: indien alles mechanisch kon worden gedaan "...zouden de mensen nog maar 2 uur per week moeten gaan werken".
En in feite is dat ook zo (!) :

bvb: Voor de prijs van één bioscoop-ticket produceert een landbouwer in Duitsland met moderne middelen voldoende graan om een gans gezin één jaar lang alle dagen van brood te voorzien.

bvb: In de jaren '50 en '60 kende ons land een mooie economische groei als gevolg van de wederopbouw na de oorlog '40-'45. Er was bijna geen werkloosheid, en de welvaart nam met sprongen toe.
Tot ook de overheid haar hapje van de koek wilde, en grote bedragen ontleende op de privé-markt: de Belgische staatsschuld liep op korte termijn op tot 110 % van het BBP ! Maar ja, voor de overheid is er niets gemakkelijker dan 'nu geld uitgeven' dat latere generaties dubbel zullen moeten terugbetalen met veel te hoge belastingen. De keerzijde van de medaille toonde zich onmiddellijk: een torenhoge inflatie, het gevolg van het minder-waard-zijn van de Belgische frank, gewoon omdat er te veel geld "gecreëerd" was...

Ondertussen hebben financiële spitstechnologieën dat mechanisme verfijnd: nog steeds moeten mensen méér dan twee uur per week werken (nou ja, dat lijkt dan ook zo weinig): de vruchten van hun dubbele(!) arbeid gaan immers als intresten naar geldschieters die voor het financieren van kapitaal (produktiemiddelen) méér dan het dubbele van de formele aankoopwaarde terugkrijgen... al eens bij stil gestaan?

bvb: Om nog sneller aan geld te geraken op korte termijn, tijdens hun lopende bestuursperiode, verkopen gemeentes zelfs hun rioleringsstelsel voor bvb 10 miljoen euro aan een Amerikaanse maatschappij, en "leasen hun rioleringsstelsel back" tegen 1 miljoen per jaar met een contract van 20 jaren... De toekomstige belastingbetaler mag het dubbele terugbetalen! En het argument dat die opbrengsten 'worden aangewend voor gemeenschappelijke voorzieningen voor de inwoners' is een loos argument - meestal wordt alleen een schuldenberg afgebouwd, of er worden vooralsnog onnodige werken gepland waar bevriende ondernemers de financiële vruchten van mogen plukken...

In een proportionele democratie zijn dergelijke toestanden ondenkbaar.

2. werkloosheid
Steeds meer mensen worden werkloos. En dat is vast niet hun eigen schuld. Grote ondernemingen stoten eerst hun duur personeel af en verhogen zo hun winsten.

Op minder dan één jaar na de invoering van de Euro zijn ALLE Belgische banken nu gefusioneerd tot slechts 4 (vier) grote concerns en het einde van deze globalisatie is nog niet in zicht. Er gaan op zeer korte termijn nog vele werknemers in deze sector hun job verliezen.

Maar nogmaals: 'werkgelegenheid' is niet het echte probleem. Het absoluut verstoken zijn van geldelijk inkomen op korte termijn, dàt is het probleem dat veel stress creëert, gezinnen doet uiteenvallen, en ander persoonlijk onheil (minderwaardigheids-gevoelens, depressies, ...) met zich brengt. Als we de situatie onbevooroordeeld onder ogen zouden durven zien, zien we dat de oorzaak een samenleving is waarin je voor alles geld nodig hebt.

bvb: Niet zo in de middeleeuwen of bij 'primitief' levende natuurvolken: de plicht van gastvrijheid garandeert iedereen 'gratis' eten, zolang er voedsel in de natuur beschikbaar is... Dat zijn wij al lang verleerd.

Geldbezit is een fundamenteel recht, gebaseerd op je feitelijke bestaansrecht, méér hoef je daar niet voor te doen...

En er is GELD, in overvloed zelfs. Alleen komt het niet rechtvaardig toe aan iedereen, de samenleving discrimineert:
Geldbezit is niet gelijk verdeeld.
Geld is ook niet proportioneel verdeeld.
Het is ook niet rechtvaardig verdeeld.

daarom
kan een proportionele democratie nooit gerealiseerd worden zonder de economische en monetaire oorzaken van de huidige 'onevenwichtige' toestand ten gronde te aan te pakken. Het is natuurlijk goed om te praten en te ageren tegen de roofbouw van natuurlijke bronnen, tegen onrecht en onderdrukking, tegen mondialisering en uitbuiting. Maar vroeg of laat kom je niet voorbij aan de oorzaken ervan, en dringen consequente standpunten zich op.

1. proportionele belasting op alle inkomen (niet op rijkdom of op bezit). Het simpele feit van rijk te zijn maakt je niet méér belastbaar (als je 100 hectare land hebt die niets opbrengen, dan zal je op dat vermogen niet belast worden).

2. recht op een basisinkomen. En recht op werk en op ondernemings-mogelijkheden voor iedere vrije burger die méér geld wil verdienen in onze maatschappij, op voorwaarde uiteraard dat men zich houdt aan deugdelijke financiële spelregels en aan de best mogelijke proportioneel-democratische afspraken.