bbp
De waarde van wat wij allen samen in één jaar produceren in België wordt het bruto binnenlands produkt genoemd. Dat is de verkoopwaarde van alle goederen en diensten. Dat bedrag is dus ook gelijk aan de totale geldsom die ervoor gekregen is: het loon, de wedde, en alle inkomsten van alle Belgen in één jaar. Daar moeten we het mee doen.

Het bbp in Belgie bedraagt (anno 2000) 10 miljoen miljoen BEF, of 10.000.000.000.000 BEF. In euro: 250.000.000.000 €.

In ons land wonen 10 miljoen mensen.
Het modale inkomen, per Belg, bedraagt dus (10 miljoen miljoen BEF) gedeeld door (10 miljoen Belgen), dat is (één miljoen BEF) per Belg. Gemiddeld. Voor elke man, voor elke vrouw. Oude mensen, kinderen en pasgeboren babies meegeteld. Eén miljoen BEF per kop, 25.000 euro per jaar.

Neen, dat is niet het "gemiddelde inkomen uit arbeid". Dát is véél lager. Het modale inkomen, zoals hier in werkelijkheid berekend, wordt zelden genoemd. Het omvat ook inkomsten uit beleggingen, kapitalen, rentes, obligaties, en alle vergoedingen die niet door arbeid of dienstverlening zijn verkregen.

modale inkomens
Het modale inkomen per Belg bedraagt 2.000 euro per maand.
Het modale gezinsinkomen (per Belgisch gezin met 2,2 kinderen) bedraagt 8.800 euro per maand. (350.000 BEF). De meeste gezinnen (80 %) hebben minder, maar dat wist u al...
Het basisinkomen per Belg bedraagt 1.000 euro per maand.

Deze cijfers gelden alléén voor België. Landen met hogere of lagere bbp's zullen ándere bedragen als modale inkomens hanteren. Maar de ProDemo-berekeningswijze is dezelfde.

welvaart en armoede
definities:
Wie minder inkomen heeft dan de helft van het modale inkomen, is arm of 'minder begoed'.
Wie nog minder inkomsten heeft dan de helft daarvan, of wie geen inkomsten heeft is zeer arm en hulpbehoevend.
Wie méér inkomen heeft dan het dubbele van het modale inkomen, noemen we rijk of welvarend.
Wie méér heeft dan twee maal het dubbele, is zeer rijk. Hij of zij beschikt dan over even zoveel middelen als waar gemiddeld 4 Belgen mee moeten leven.
Wij wensen niemand toe om in armoede te moeten leven.

Samengevat (inkomen per persoon, bij een landelijk modaal inkomen van € 2.000 per maand):
zeer arm: niets of minder dan 500 euro per maand
arm: minder dan 1.000 euro per maand
modaal: 2.000 euro per maand
rijk: méér dan 4.000 euro per maand
zeer rijk: méér dan 8.000 euro per maand

Overigens wordt aan deze indeling in wat men 'sociale klassen op basis van de inkomsten' zou kunnen noemen, geen enkele morele, ethische of emotionele waarde toegekend. Het is een neutraal gegeven, gewoon een vaststelling dat er nu eenmaal in onze samenleving mensen zijn met van elkaar verschillende inkomens. Deze indeling in categorieen ten opzichte van het modale inkomen kan nooit een aanleiding zijn tot énige discriminatie tegenover wie dan ook, noch in positieve noch in negatieve zin.

Het gebrek aan een dergelijke norm op basis van het modale inkomen heeft de economische wetenschap steeds belet om werkbare adviezen te geven aan de overheid. (Dixit economieprofessor Marc Eyskens: "Er bestaat in de economie geen bruikbare norm voor armoede". Nu dus wel.)

basisinkomen
Proportionele democratie zorgt ervoor dat iedereen met minder dan 2.000 euro per maand inkomsten en bestaansmiddelen, recht heeft op een bijkomende uitkering als basisinkomen. Dat bedrag is gelijk aan de helft van het verschil tussen iemands werkelijke inkomen en het (grotere) modale inkomen.

voorbeelden:
1. Jan heeft 1.100 € bruto inkomen per maand. Hij heeft recht op (2.000 - 1.100 =) 900 /2 = 450 € als extra maandelijks basisinkomen.
2. Mia heeft geen inkomsten, zij krijgt (2.000 - 0 =) 2.000/2 = 1.000 € basisinkomen.
3. Pierre heeft 1.750 € bruto inkomen per maand. Hij krijgt een extra basisinkomen van (2.000 - 1.750 =) 250/2 = 125 € maandelijks extra basisinkomen.
4. Mylène heeft 2.250 € inkomsten per maand. Dat is méér dan het modale inkomen: zij krijgt geen extra basisinkomen bovenop.
Alle bedragen zijn bruto bedragen, en veranderen niet, ongeacht wie met wie is gehuwd of samenwoont of alleenstaande is.

Het basisinkomen is een individueel recht van elke meerderjarige Belg die in België verblijft, en vormt een proportionele vergoeding, die volgens bovenstaande regel evenredig is aan de werkelijke inkomsten van de betrokken persoon. Voor wie geen inkomen heeft, bedraagt het basisinkomen 1.000 euro bruto per maand, zonder bijkomende voorwaarden.

argumentatie
Elke voorziening in de maatschappij die leidt naar meer respect voor mensenrechten en menselijke waardigheid dient te worden aangemoedigd.
- Niet werkgelegenheid is belangrijk, een basisinkomen is belangrijk :
- Met een basisinkomen hoeft niemand nog te werken in onmenselijke omstandigheden.
- Een basisinkomen vermindert de stress en de arbeidsdruk. Het geeft u de vrijheid om te pleiten voor een betere verloning en voor betere werkomstandigheden. Immers, als je je werk zou 'opzeggen' dan heb je nog altijd de zekerheid te kunnen terugvallen op een onder alle omstandigheden gegarandeerd basisinkomen
- een basisinkomen is ondernemersvriendelijk: voor een goede beloning blijft beter persnoneel nu ernstiger en betrouwbaarder aan het werk. Door de veel lagere loonkost in alle sectoren en door de lagere personenbelasting wordt het netto-loon voor een werknemer hoger, en wordt het aanwerven van goedbetaald personeel ondernemersvriendelijker, zonder méérkost voor de ondernemer. En de noodzaak verdwijnt om als kleine zelfstandige nog maar eens het zoveelste kleding- of schoenwinkeltje te openen in een overaanbod van één van de leegstaande winkelpandjes: er gaan minder zelfstandigen failliet, en bestaande, degelijke zaken staan concurentieel sterker (ter vergelijking: er zijn in Nederland 150.000 zogenoemde 'kleine bedrijven', en bijna dubbel zoveel (250.000) vergelijkbare KMO's in België. Voor een vergelijkbaar klantenpotentieel staan de Nederlanders dus sterker)
- een basisinkomen is partner-vriendelijk: je hoeft niet langer bij een (verbaal- of lichamelijk-) agressieve partner te blijven 'omdat je geen geld hebt' om je eigen weg te gaan. Mensen zullen vriendelijker worden jegens elkaar als werk-stress en geld-stress verdwijnen.
- Kinderen worden gelukkiger groot als hun ouders leven in een maatschappij die aan iedereen inkomens-zekerheid belooft. (kinderpsychiater Adriaensen bij de sluiting van Renault Brussel en het ontslag van 3.100 werknemers: "Het verlies van werk en inkomen leidt tot 2 % méér kindermishandeling in die gezinnen." Twee procent: dat zijn daar alleen al 60 nieuwe gevallen van kindermishandeling...)
- een basisinkomen is hoger dan elk vervangingsinkomen: werkloosheidsuitkeringen en specifieke vergoedingen voor gehandicapten zijn altijd maar een fractie van waar je recht op hebt: een degelijk inkomen. Mensen die een gezin vormen of samenwonen met een gehandicapte, hebben elk afzonderlijk recht op een basisinkomen. Ter vergelijking: alle uitkeringen ter vervanging van een gezinsinkomen voor mensen in deze situatie liggen nu lager.
- Een basisinkomen garandeert u de vrijheid om werk dat u niet ligt of waarin u niet handig bent, niet te moeten aanvaarden of te moeten blijven uitoefenen.
- een basisinkomen garandeert u dat mensen ernstig, verantwoordelijk en plichtsbewust hun arbeid verrichten. Wie door tijdsdruk of werkstress in zijn beroep fouten maakt, zal de de verantwoordelijkheid daarvoor nu tenvolle moeten dragen: Dat kan sneller leiden tot het verbod om die functie of dat beroep nog te mogen uitoefenen.

Nu zijn rechtbanken nog te snel geneigd om doodrijders lichter te straffen en hun geen rijverbod op te leggen 'omdat zij hun wagen nodig hebben voor hun beroep (lees: voor het verwerven van een inkomen)'.

Met een basisinkomen is dat geen argument meer: wie niet zorgvuldig en waakzaam en alert op de baan is, kan wel zijn job als chauffeur verliezen, maar toch altijd terugvallen op zijn basisinkomen. Het hoeft dus ook niet 'altijd maar sneller'.

En ook wie beroepsfouten maakt als dokter of chirurg, kan sneller verbod krijgen dat beroep nog verder uit te oefenen: de beroeps-ernst neemt toe, en beroepsverzekeringen voor medici (en voor andere beroepen !) worden weer betaalbaar (in de USA swingen de prijzen de pan uit, wat op zijn beurt dan weer de medische dienstverlening extra duur maakt, zonder dat de zorgverstrekking er in verhouding naar de prijs ook beter is! Vele mensen vallen daar zelfs buiten het systeem...)
- een basisinkomen maakt de noodzaak overbodig om allerhande cultuur- en kunst-evenementen apart te financieren. (en geloof me: er wordt wat gelobbied en discriminatief gehandeld bij het toekennen van overheidssubsidies !). Al wie er zijn full-time bezigheid van wil maken om cultureel of artistiek bezig te zijn, bijvoorbeeld op theater- of muzikaal gebied (van opera tot fanfare !) heeft met zijn basisinkomen een garantie op een goed en gelukkig leven, onafgezien van het feit of hij als kunstenaar ook succes heeft of niet.
- een basisinkomen is écht vrouwviendelijk: het is de eerste échte vergoeding voor een al zo lang gevraagde 'vrouw aan de haard'-premie, en de énige manier om een thuisloon effectief uit te keren aan de huishoudelijk thuis-werkende echtgenote (evenzo voor de huisman !)
- een basisinkomen voorziet in behoeftes daar waar dat nodig is: aan de basis, individueel, als een gegarandeerd en niet-af te nemen recht, onvervreemdbaar.