op deze
pagina
• voorbeeld
• zaakvoerder
• basisinkomen
• commentaar

Zij vertelt dat een alleenstaande moeder met twee kinderen als werkloosheidsuitkering 35.000 BEF krijgt. Dat zet bij haar kwaad bloed: "Ze moesten die doppers maar minder geven, zodat die ook moeten gaan werken" is haar redenering "ik moet voor dat geld ook alle dagen werken". Mia heeft groot gelijk.

Maar Mia staat er niet bij stil dat zij in feite door haar werkgever wordt uitgebuit - (uitgebuit is evenwel een te zwaar woord) - net zoals alle werknemers worden 'uitgebuit'. Laten we even kijken:

Mia's voornaamste job bestaat er in trouwjurken te verkopen aan toekomstige bruidjes.

Mia heeft daar echter nooit bij stilgestaan. In werkelijkheid verkoopt zij met plezier 20 bruidsjurken per maand. Hoewel zij niet van deze cijfers op de hoogte is, levert dat voor haar baas een winst op van 19.000 x 20 = 380.000 BEF. Dat wil zeggen: 380.000 - (38.000 voor Mia), of ruim 340.000 opbrengst voor de zaakvoerder. Hij vindt haar een goede werkneemster, en Mia krijgt van hem met nieuwjaar zelfs een extra premie van 10.000 BEF. Mia is zéér tevreden. De uitbater (met een a) is ook zéér tevreden, hij heeft immers 'zéér vele investeringen moeten doen voor zo een chicque zaak met ceremoniekleding'...

De zaakvoerder van de ceremoniekleding ziet dat dan maar met lede ogen aan: zonder verkoopster gaat er een inkomen van 380.000 BEF per maand aan hem voorbij. Hij zal zich dus vrij snel naar zijn voormalige werkneemster spoeden, en haar voorstellen: "Mia, kom terug bij ons werken. Laat uw basisinkomen vallen, ik zal u per maand 100.000 BEF betalen. Dan heb je veel meer."

Negen kansen van de tien zal zij dat met plezier doen. Thuis zitten is haar ware aard niet ('t is niet dat zij voor de kinderen moet thuis blijven of zo), zij doet haar job graag, en vanaf nu wordt dat nog goed betaald ook.

Het gevolg is dat de baas nu weer zijn omzet van 380.000 BEF haalt per maand, daarvan 100.000 aan Mia betaalt, en er zelf nog 280.000 van overhoudt.

En dat is proportioneel rechtvaardiger

- - -

Even terugkomen op dit voorbeeld: het is niet noodzakelijk de zaakvoerder die de boosdoener is in dit verhaal. Hij zit namelijk in een systeem waarin hij bijna niet anders kan. In werkelijkheid betaalt hij nu ook  al bijna 100.000 BEF om Mia tewerk te stellen. Méér dan de helft van dat bedrag gaat echter naar loonkosten, sociale voorzieningen, en alle door de overheid opgelegde belastingen voor personeel. En Mia houdt netto ook maar iets van een 38.000 over nu. In feite is dus ook de overheid, met haar opgelegde, veel te zware loonkosten en belastingen, de pooier die van de arbeid van Mia profiteert. Maar ook daarvan is Mia zich niet bewust.

Precies daarom wordt in de proportionele democratie de loonkost beperkt tot 15 procent: een BTW op arbeid. En daarmee kunnen net zo goed alle sociale voorzieningen worden gerealiseerd. Zie ook loonkost, zie pensioen.

Opmerking: de prijzen in dit voorbeeld zijn zeker niet onderschat: een bruidsjurk kost al gauw 80.000 BEF en de bruto winstmarge in absolute cijfers ligt dan ook hoger...